Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
czwartek, 28 marca 2024 23:42
Reklama

Pocieszenie przyniosła muzyka

Vladyslav „Adzik” Sendecki to jeden z najwybitniejszych światowych pianistów jazzowych (uznany przez „New York Village Voice za „obecnie jednego z pięciu najistotniejszych pianistów na świecie“). W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o świętach w Niemczech, krótkich powrotach do kraju, a także o swoich niemieckich przyjaciołach, z którymi komponuje i koncertuje. Jednym z nich jest Jürgen Spiegel, album „Solace” to już drugie wydawnictwo duetu Sendecki/Spiegel. Adzik był współzałożycielem i współliderem kultowego dziś zespołu Extra Ball. W 1978 roku założył grupę Sun Ship, szybko uznaną przez krytyków za jedną z czołowych formacji jazzowych w Polsce. W 1981 r. wyemigrował do Europy Zachodniej, najpierw do Szwajcarii, potem do Niemiec, gdzie mieszka do dziś. Od 1996 roku na stałe związany z NDR Big Band jako kompozytor oraz pianista, z którym gościł m.in. w Warszawie w zainicjowanym przez siebie projekcie z Bobbym McFerrinem (Sala Kongresowa 2010). Współpracował z największymi światowymi muzykami - m.in.: Jaco Pastoriusem, Billym Cobhamem, Randym i Mikem Breckerami, Alem Jarreau, Lennym Whitem, Tomaszem Stańko, Michałem Urbaniakiem, Urszulą Dudziak. Ostatnie muzyczne projekty Sendeckiego to m.in: „Le Jardin Oublié“ (2018) z Atom String Quartet” oraz „Two in the Mirror“ (2019), nagrany wspólnie z perkusistą Jürgenem Spiegelem. Piotr Kałużny - recenzent Jazz Forum - tak określił jego styl: "Adzik gra ekspresyjnie, z dużą dozą romantycznego natchnienia. Jest sobą, ale można w jego wypowiedziach usłyszeć również odniesienia do pianistyki evansowskiej, jarrettowskiej i mehldau’owskiej. Zwłaszcza w tych fragmentach, gdzie najważniejszymi stają się rozwiązania harmoniczne i stylistyczne. Obok jakości jazzowych, bluesowych i soulowych pojawiają się zatem atrybuty twórczości klasycznej". Jürgen Spiegel to na co dzień perkusista światowej sławy Tingvall Trio. Jest to jeden z najciekawszych zespołów na współczesnej scenie jazzowej, a tworzą go: Szwed, Niemiec i Kubańczyk. Zespół powstał w 2003 r. w Hamburgu, a pierwsze koncerty muzycy dali w rozrywkowej dzielnicy Sankt Pauli, gdzie niegdyś zaczynali karierę The Beatles. Obok Tilla Brönnera, Spiegel jest uważany za najważniejszą postać niemieckiego jazzu w kontekście międzynarodowym. Co więcej, w ciągu ostatnich kilku lat Jürgen Spiegel wyrobił sobie również markę jako producent różnych projektów muzycznych i wideo. Pierwsza płyta duetu „Two In the Mirror” została wysoko oceniona przez publiczność i media: "Pewna skłonność do romantycznie klasycznych i rytmicznych ekstrawagancji daje o sobie znać w kreacjach jazzowych. Z drugiej strony nie ma długich improwizowanych eskapad; w ich miejscu jest pełna szacunku, uważna, twórcza gra doprawiona ciekawymi łukami fonicznymi i zmysłowymi, ale równie pięknymi melodiami. Muzyka otwiera spektrum, które jest atrakcyjne nie tylko dla słuchaczy jazzu. Ma zdolność przemawiania do szerszego grona odbiorców"– napisał Heino Walter w CDstarts.de.
Pocieszenie przyniosła muzyka

Kliknij aby odtworzyć


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
PRZECZYTAJ
Miłość, wojna i śmierć Miłość, wojna i śmierć "Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu" - powieść z bogatym tłem historycznym to dla autora, nie będącego historykiem, duże wyzwanie - mówi Elżbieta Jodko-Kula. Autorka scenariuszy przedstawień, oraz powieści dla dzieci i młodzieży, Pisze też książki dla dorosłych. Wydawnictwo Szara Godzina opublikowało jej powieść obyczajową "Zdrady i powroty", a Wydawnictwo Prószyński Media książki opowiadające o mniej znanych fragmentach biografii dwóch kobiet, bliskich sercu Marszałka Józefa Piłsudskiego - "Maria Piłsudska. Zapomniana żona", oraz "Ostatnia miłość Marszałka. Eugenia Lewicka. Potem był „Czas niezapomnianych”. A najnowsza powieść to „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” Elżbieta Jodko-Kula. Autorka jest absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej i studium socjoterapii. Od lat pracuje jako pedagog w jednej z podwarszawskich szkół. Publikowała opowiadania i powieści dla dzieci i młodzieży, oraz teksty dramaturgiczne wydane w dwóch zbiorach scenariuszy przedstawień dla teatrów szkolnych. Kilka z nich otrzymało wyróżnienia lub nagrody w ogólnopolskich konkursach. Jedna z nagrodzonych sztuk pt. "Perły szczęścia nie dają" została adaptowana i zaprezentowana widzom teatru telewizji. Sztuka "Zapis" została zrealizowana przez Teatr Animacji w Poznaniu. W 2014 r. ukazała się powieść dla dorosłych zatytułowana "Zdrady i powroty". Dziś o powieści z bogatym tłem historycznym. Skomplikowane losy polskich rodzin zamieszkujących północno-wschodnie tereny międzywojennej Polski, w powojennej historii były pomijane milczeniem. Od września 1939 roku do końca wojny na Wileńszczyźnie pięciokrotnie zmieniali się okupanci, ale po wojnie nie uczono o tym w szkołach. Przypominanie, że na wschód od powojennych granic kiedyś była Polska, nie było dobrze widziane. Uciekinierzy i przesiedleńcy przez lata nie mogli odwiedzać rodzinnych ziem i wielu z nich do końca życia nie ujrzało opuszczonych w pośpiechu chat, domów i dworów. Powieść „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” opisuje historię przyjaźni trzech młodych mężczyzn, z pokolenia Kolumbów. Burzliwe dzieje dawnych Kresów stają się tłem i kanwą historii ich rodzin. W sielski obraz terenów, gdzie wielonarodowościowa ludność żyła we względnej harmonii, wkroczyła polityka i zmieniła wszystko. Przez lata zgodnie żyjący sąsiedzi poddani intensywnym działaniom agitatorów stali się dla siebie wrogami. Na przykładzie jednostkowych historii ludzkich pokazane są przemiany, które zaważyły na życiu setek tysięcy Polaków z Wileńszczyzny. Fakt, że część bohaterów to postacie autentyczne, uwiarygodnia opowieść. Na historię narodu składają się losy wszystkich jego dzieci i każdemu z nich należy się pamięć.Data dodania artykułu: 24.03.2024 12:42
Reklama
Reklama
Reklama