Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
czwartek, 28 marca 2024 14:59
Reklama

Noc Muzeów pod parą [REPORTAŻ, ZDJĘCIA]

Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie i Dom Urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli postanowiły połączyć siły i wspólnie zorganizować tegoroczną Noc Muzeów. Pomysł połączenia kultury wysokiej i kolejnictwa okazał się strzałem w dziesiątkę, a wsparły go władze miasta Sochaczew.
Noc Muzeów pod parą [REPORTAŻ, ZDJĘCIA]

Wydarzenie rozpoczęło się o 17.00, kiedy to z Muzeum Kolei Wąskotorowej odjechał pociąg retro. Dowiózł on uczestników wycieczki do stacji Chodaków, gdzie czekały autobusy (zapewne nieprzypadkowo były to najstarsze w taborze sochaczewskiego ZKM Jelcze), które przewiozły uczestników do Żelazowej Woli, gdzie można było wysłuchać nietypowego dla tego miejsca koncertu. Zazwyczaj bowiem z pokoju urodzenia najwybitniejszego polskiego kompozytora dobiegają właśnie jego kompozycje, a tym razem utalentowany pianista Aleksander Dybicz zaproponował improwizacje inspirowane Chopinem i innymi polskimi kompozytorami. Pomysł zachwycił publiczność, a nad parkiem unosiły się wręcz jazzowe nuty. W międzyczasie wielu uczestników wycieczki zwiedziło przepiękny park – dla niektórych była to pierwsza wizyta. Spotkaliśmy między innymi osoby z Głowna i Bramek, byli też reprezentanci innych miejscowości. Ale i wielu sochaczewian wykorzystało Noc Muzeów, aby po raz pierwszy odwiedzić oba miejsca.

Po powrocie do Muzeum (taką samą drogą – autobusy i pociąg retro) nastąpiło otwarcie nowej wystawy stałej „Dzieje Sochaczewskiej Kolei Wąskotorowej 1922-1984”. Można na niej zobaczyć eksponaty związane stricte z działalnością – przez wielu wspominanej z łezką w oku – sochaczewskiej „ciuchci”. Są dokumenty, stara drezyna, mundury, zegary, rozkłady jazdy. Jest też, pieczołowicie odrestaurowana, tablica ufundowana przez sochaczewskich kolejarzy w pierwszą rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. Całości dopełniają wielkoformatowe, znakomite fotografie wykonane przez Małgorzatę Kazur. Kustoszem wystawy jest Łukasz Popowski, a w jej powstawaniu miał swój ogromny udział cały zespół muzealnych historyków – Marta Przygoda-Stelmach, Tomasz Karolak i Monika Szymańska. Ich wkład podkreślał kierownik Muzeum Radosław Konieczny, który uroczyście otworzył wystawę. Można ją już oglądać w Centrum Edukacyjnym Muzeum.

To nie był oczywiście koniec zaplanowanych na tę noc atrakcji. Przez cały czas płonęło ognisko, na którym można było sobie upiec kiełbaski, z czego skwapliwie korzystali odwiedzający. Zorganizowano dwa nocne przejazdy do stacji Sochaczew. W jednym z nich udział wzięła grupa L'ombelico del Mondo, która na platformie za parowozem dała żywiołowy występ przyciągający uwagę wszystkich, których mijał pociąg. Zespół dał jeszcze koncert na zakończenie imprezy i było to jej znakomite zwieńczenie.

Warto podkreślić staranność, z jaką Muzeum Kolei Wąskotorowej przygotowało trzecią na swoim terenie Noc Muzeów. Wiele zabytkowych lokomotyw było klimatycznie podświetlonych, z kominów wydobywał się dym, dzięki czemu wędrówki między zabytkowymi obiektami nabrały zupełnie nowego wyrazu.

Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania naszej relacji

Kliknij aby odtworzyć



Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
PRZECZYTAJ
Miłość, wojna i śmierć Miłość, wojna i śmierć "Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu" - powieść z bogatym tłem historycznym to dla autora, nie będącego historykiem, duże wyzwanie - mówi Elżbieta Jodko-Kula. Autorka scenariuszy przedstawień, oraz powieści dla dzieci i młodzieży, Pisze też książki dla dorosłych. Wydawnictwo Szara Godzina opublikowało jej powieść obyczajową "Zdrady i powroty", a Wydawnictwo Prószyński Media książki opowiadające o mniej znanych fragmentach biografii dwóch kobiet, bliskich sercu Marszałka Józefa Piłsudskiego - "Maria Piłsudska. Zapomniana żona", oraz "Ostatnia miłość Marszałka. Eugenia Lewicka. Potem był „Czas niezapomnianych”. A najnowsza powieść to „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” Elżbieta Jodko-Kula. Autorka jest absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej i studium socjoterapii. Od lat pracuje jako pedagog w jednej z podwarszawskich szkół. Publikowała opowiadania i powieści dla dzieci i młodzieży, oraz teksty dramaturgiczne wydane w dwóch zbiorach scenariuszy przedstawień dla teatrów szkolnych. Kilka z nich otrzymało wyróżnienia lub nagrody w ogólnopolskich konkursach. Jedna z nagrodzonych sztuk pt. "Perły szczęścia nie dają" została adaptowana i zaprezentowana widzom teatru telewizji. Sztuka "Zapis" została zrealizowana przez Teatr Animacji w Poznaniu. W 2014 r. ukazała się powieść dla dorosłych zatytułowana "Zdrady i powroty". Dziś o powieści z bogatym tłem historycznym. Skomplikowane losy polskich rodzin zamieszkujących północno-wschodnie tereny międzywojennej Polski, w powojennej historii były pomijane milczeniem. Od września 1939 roku do końca wojny na Wileńszczyźnie pięciokrotnie zmieniali się okupanci, ale po wojnie nie uczono o tym w szkołach. Przypominanie, że na wschód od powojennych granic kiedyś była Polska, nie było dobrze widziane. Uciekinierzy i przesiedleńcy przez lata nie mogli odwiedzać rodzinnych ziem i wielu z nich do końca życia nie ujrzało opuszczonych w pośpiechu chat, domów i dworów. Powieść „Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu” opisuje historię przyjaźni trzech młodych mężczyzn, z pokolenia Kolumbów. Burzliwe dzieje dawnych Kresów stają się tłem i kanwą historii ich rodzin. W sielski obraz terenów, gdzie wielonarodowościowa ludność żyła we względnej harmonii, wkroczyła polityka i zmieniła wszystko. Przez lata zgodnie żyjący sąsiedzi poddani intensywnym działaniom agitatorów stali się dla siebie wrogami. Na przykładzie jednostkowych historii ludzkich pokazane są przemiany, które zaważyły na życiu setek tysięcy Polaków z Wileńszczyzny. Fakt, że część bohaterów to postacie autentyczne, uwiarygodnia opowieść. Na historię narodu składają się losy wszystkich jego dzieci i każdemu z nich należy się pamięć.Data dodania artykułu: 24.03.2024 12:42
Reklama
Reklama
Reklama